Χαρακτηριστικά επεξεργαστή υπολογιστή

Εδώ είναι τα σημαντικά χαρακτηριστικά των επεξεργαστών:

Το πρωταρχικό χαρακτηριστικό ενός επεξεργαστή είναι ο κατασκευαστής AMD ή Intel και το μοντέλο του. Παρόλο που τα ανταγωνιστικά μοντέλα από τις δύο εταιρείες έχουν παρόμοιες δυνατότητες και επιδόσεις, δεν μπορείτε να εγκαταστήσετε έναν επεξεργαστή AMD σε μια μητρική πλακέτα συμβατή με Intel ή αντίστροφα.

Ένα άλλο καθοριστικό χαρακτηριστικό ενός επεξεργαστή είναι η υποδοχή που έχει σχεδιαστεί για να ταιριάζει. Εάν αντικαθιστάτε τον επεξεργαστή σε μια μητρική πλακέτα Socket 478, για παράδειγμα, πρέπει να επιλέξετε έναν επεξεργαστή αντικατάστασης που έχει σχεδιαστεί για να ταιριάζει σε αυτήν την υποδοχή. Πίνακας 5-1 περιγράφει ζητήματα αναβάθμισης από την υποδοχή του επεξεργαστή.

Πίνακας 5-1: Αναβάθμιση ανά τύπο υποδοχής επεξεργαστή

Η ταχύτητα ρολογιού ενός επεξεργαστή, η οποία καθορίζεται σε megahertz (MHz) ή gigahertz (GHz), καθορίζει την απόδοσή του, αλλά οι ταχύτητες ρολογιού δεν έχουν νόημα μεταξύ των γραμμών του επεξεργαστή. Για παράδειγμα, ένα Pentium 4 πυρήνα Prescott 3,2 GHz είναι περίπου 6,7% ταχύτερο από ένα Pentium 4 πυρήνα Prescott 3,0 GHz, όπως θα πρότειναν οι σχετικές ταχύτητες ρολογιού. Ωστόσο, ο επεξεργαστής Celeron 3,0 GHz είναι πιο αργός από το Pentium 4 2,8 GHz, κυρίως επειδή το Celeron έχει μικρότερη προσωρινή μνήμη L2 και χρησιμοποιεί χαμηλότερη ταχύτητα host-bus. Ομοίως, όταν το Pentium 4 κυκλοφόρησε στα 1,3 GHz, η απόδοσή του ήταν στην πραγματικότητα χαμηλότερη από αυτήν του επεξεργαστή Pentium III 1 GHz που είχε σκοπό να αντικαταστήσει. Αυτό ήταν αλήθεια επειδή η αρχιτεκτονική Pentium 4 είναι λιγότερο αποτελεσματική ρολόι-ρολόι από την προηγούμενη αρχιτεκτονική Pentium III.

Η ταχύτητα ρολογιού είναι άχρηστη για τη σύγκριση επεξεργαστών AMD και Intel. Οι επεξεργαστές AMD λειτουργούν σε πολύ χαμηλότερες ταχύτητες ρολογιού από τους επεξεργαστές Intel, αλλά κάνουν περίπου 50% περισσότερη δουλειά ανά ρολόι. Σε γενικές γραμμές, ένα AMD Athlon 64 που λειτουργεί στα 2,0 GHz έχει περίπου την ίδια συνολική απόδοση με ένα Intel Pentium 4 που λειτουργεί στα 3,0 GHz.

Αντικατάσταση σκληρού δίσκου macbook pro 2010

'''MODEL NUMBERS VERSUS CLOCK SPEEDS''' Because AMD is always at a clock speed disadvantage versus Intel, AMD uses model numbers rather than clock speeds to designate their processors. For example, an AMD Athlon 64 processor that runs at 2.0 GHz may have the model number 3000+, which indicates that the processor has roughly the same performance as a 3.0 GHz Intel model. (AMD fiercely denies that their model numbers are intended to be compared to Intel clock speeds, but knowledgeable observers ignore those denials.) Intel formerly used letter designations to differentiate between processors running at the same speed, but with a different host-bus speed, core, or other characteristics. For example, 2.8 GHz Northwood-core Pentium 4 processors were made in three variants: the Pentium 4/2.8 used a 400 MHz FSB, the Pentium 4/2.8B the 533 MHz FSB, and the Pentium 4/2.8C the 800 MHz FSB. When Intel introduced a 2.8 GHz Pentium 4 based on their new Prescott-core, they designated it the Pentium 4/2.8E. Interestingly, Intel has also abandoned clock speed as a designator. With the exception of a few older models, all Intel processors are now designated by model number as well. Unlike AMD, whose model numbers retain a vestigial hint at clock speed, Intel model numbers are completely dissociated from clock speeds. For example, the Pentium 4 540 designates a particular processor model that happens to run at 3.2 GHz. The models of that processor that run at 3.4, 3.6, and 3.8 GHz are designated 550, 560, and 570 respectively.

ο ταχύτητα λεωφορείου υποδοχής , ονομάζεται επίσης το ταχύτητα λεωφορείου μπροστινής πλευράς, ταχύτητα FSB ή απλά FSB , καθορίζει το ρυθμό μεταφοράς δεδομένων μεταξύ του επεξεργαστή και του chipset. Μια υψηλότερη ταχύτητα host-bus συμβάλλει στην υψηλότερη απόδοση του επεξεργαστή, ακόμη και για επεξεργαστές που λειτουργούν με την ίδια ταχύτητα ρολογιού. Η AMD και η Intel εφαρμόζουν τη διαδρομή μεταξύ μνήμης και προσωρινής μνήμης διαφορετικά, αλλά ουσιαστικά το FSB είναι ένας αριθμός που αντικατοπτρίζει τη μέγιστη δυνατή ποσότητα μεταφοράς δεδομένων ανά δευτερόλεπτο. Δεδομένου του πραγματικού ρυθμού ρολογιού host-bus 100 MHz, εάν τα δεδομένα μπορούν να μεταφερθούν τέσσερις φορές ανά κύκλο ρολογιού (έτσι «quad-pumped»), η πραγματική ταχύτητα FSB είναι 400 MHz.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ανακαινισμένων και χρησιμοποιημένων

Για παράδειγμα, η Intel έχει παραγάγει επεξεργαστές Pentium 4 που χρησιμοποιούν ταχύτητες host-bus 400, 533, 800 ή 1066 MHz. Ένα 2,8 GHz Pentium 4 με ταχύτητα host-bus 800 MHz είναι οριακά ταχύτερη από ένα Pentium 4 / 2.8 με ταχύτητα 533 MHz host-bus, το οποίο με τη σειρά του είναι οριακά ταχύτερο από ένα Pentium 4 / 2.8 με 400 MHz host- ταχύτητα λεωφορείου. Ένα μέτρο που χρησιμοποιεί η Intel για να διαφοροποιήσει τους επεξεργαστές Celeron σε χαμηλότερες τιμές είναι η μειωμένη ταχύτητα του host-bus σε σχέση με τα τρέχοντα μοντέλα Pentium 4. Τα μοντέλα Celeron χρησιμοποιούν ταχύτητες host-bus 400 MHz και 533 MHz.

Όλοι οι επεξεργαστές Socket 754 και Socket 939 AMD χρησιμοποιούν ταχύτητα 800-MHz host-bus. (Στην πραγματικότητα, όπως η Intel, η AMD εκτελεί τον κεντρικό δίαυλο στα 200 MHz, αλλά το αντλεί τετραπλά στα αποτελεσματικά 800 MHz.) Οι επεξεργαστές Socket A Sempron χρησιμοποιούν ένα διαύλου κεντρικού υπολογιστή 166 MHz, με διπλή αντλία σε πραγματική ταχύτητα 333 MHz κεντρικού διαύλου .

Οι επεξεργαστές χρησιμοποιούν δύο τύπους μνήμης προσωρινής μνήμης για να βελτιώσουν την απόδοση με την προσωρινή αποθήκευση των μεταφορών μεταξύ του επεξεργαστή και σχετικά αργής κύριας μνήμης. Το μέγεθος του Επίπεδο 1 cache (L1 cache , επίσης λέγεται Επίπεδο 1 cache ), είναι ένα χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του επεξεργαστή που δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς επανασχεδιασμό του επεξεργαστή. Cache επιπέδου 2 (cache επιπέδου 2 ή cache L2 ), ωστόσο, είναι εξωτερικό του πυρήνα του επεξεργαστή, πράγμα που σημαίνει ότι οι κατασκευαστές επεξεργαστών μπορούν να παράγουν τον ίδιο επεξεργαστή με διαφορετικά μεγέθη προσωρινής μνήμης L2. Για παράδειγμα, διατίθενται διάφορα μοντέλα επεξεργαστών Pentium 4 με 512 KB, 1 MB ή 2 MB L2 cache και διάφορα μοντέλα AMD Sempron είναι διαθέσιμα με 128 KB, 256 KB ή 512 KB L2 cache.

Για ορισμένες εφαρμογές, ιδίως εκείνες που λειτουργούν σε μικρά σύνολα δεδομένων, μια μεγαλύτερη προσωρινή μνήμη L2 αυξάνει αισθητά την απόδοση του επεξεργαστή, ειδικά για τα μοντέλα Intel. (Οι επεξεργαστές AMD διαθέτουν έναν ενσωματωμένο ελεγκτή μνήμης, ο οποίος σε κάποιο βαθμό καλύπτει τα οφέλη μιας μεγαλύτερης προσωρινής μνήμης L2.) Για εφαρμογές που λειτουργούν σε μεγάλα σύνολα δεδομένων, μια μεγαλύτερη προσωρινή μνήμη L2 παρέχει μόνο οριακό όφελος.

'''Prescott, the Sad Exception''' It came as a shock to everyone not the least, Intel to learn when it migrated its Pentium 4 processors from the older 130 nm Northwood core to the newer 90 nm Prescott-core that power consumption and heat production skyrocketed. This occurred because Prescott was not a simple die shrink of Northwood. Instead, Intel completely redesigned the Northwood core, adding features such as SSE3 and making huge changes to the basic architecture. (At the time, we thought those changes were sufficient to merit naming the Prescott-core processor Pentium 5, which Intel did not.) Unfortunately, those dramatic changes in architecture resulted in equally dramatic increases in power consumption and heat production, overwhelming the benefit expected from the reduction in process size.

Μέγεθος διαδικασίας , επίσης λέγεται fab (λογικό) μέγεθος , καθορίζεται σε νανόμετρα (nm) και καθορίζει το μέγεθος των μικρότερων μεμονωμένων στοιχείων σε μια μήτρα επεξεργαστή. Η AMD και η Intel προσπαθούν συνεχώς να μειώσουν το μέγεθος της διαδικασίας (ονομάζεται a συρρικνωθείτε ) για να αποκτήσετε περισσότερους επεξεργαστές από κάθε γκοφρέτα πυριτίου, μειώνοντας έτσι το κόστος τους για την παραγωγή κάθε επεξεργαστή. Οι επεξεργαστές Pentium II και Early Athlon χρησιμοποίησαν διαδικασία 350 ή 250 nm. Το Pentium III και ορισμένοι επεξεργαστές Athlon χρησιμοποίησαν μια διαδικασία 180 nm. Οι πρόσφατοι επεξεργαστές AMD και Intel χρησιμοποιούν διαδικασία 130 ή 90 nm και οι προσεχείς επεξεργαστές θα χρησιμοποιούν διαδικασία 65 nm.

Το μέγεθος της διαδικασίας έχει σημασία γιατί, καθώς όλα τα άλλα πράγματα είναι ίσα, ένας επεξεργαστής που χρησιμοποιεί μικρότερο μέγεθος διεργασίας μπορεί να τρέχει γρηγορότερα, να χρησιμοποιεί χαμηλότερη τάση, να καταναλώνει λιγότερη ισχύ και να παράγει λιγότερη θερμότητα. Οι επεξεργαστές που διατίθενται ανά πάσα στιγμή συχνά χρησιμοποιούν διαφορετικά μεγέθη fab. Για παράδειγμα, κάποτε η Intel πούλησε επεξεργαστές Pentium 4 που χρησιμοποίησαν τα μεγέθη διαδικασίας 180, 130 και 90 nm και η AMD πούλησε ταυτόχρονα επεξεργαστές Athlon που χρησιμοποίησαν τα μεγέθη fab 250, 180 και 130 nm. Όταν επιλέγετε έναν επεξεργαστή αναβάθμισης, προτιμήστε έναν επεξεργαστή με μικρότερο μέγεθος fab.

Διαφορετικά μοντέλα επεξεργαστών υποστηρίζουν διαφορετικά σύνολα δυνατοτήτων, μερικά από τα οποία μπορεί να είναι σημαντικά για εσάς και άλλα που δεν σας ενδιαφέρουν. Εδώ είναι πέντε δυνητικά σημαντικές δυνατότητες που είναι διαθέσιμες με μερικούς, αλλά όχι όλους, τρέχοντες επεξεργαστές. Όλες αυτές οι λειτουργίες υποστηρίζονται από πρόσφατες εκδόσεις των Windows και του Linux:

SSE3 (Streaming Single-Instruction-Multiple-Data (SIMD) Extensions 3) , αναπτύχθηκε από την Intel και διατίθεται πλέον στους περισσότερους επεξεργαστές Intel και σε ορισμένους επεξεργαστές AMD, είναι ένα εκτεταμένο σύνολο οδηγιών που έχει σχεδιαστεί για να επιταχύνει την επεξεργασία ορισμένων τύπων δεδομένων που συναντώνται συνήθως στην επεξεργασία βίντεο και σε άλλες εφαρμογές πολυμέσων. Μια εφαρμογή που υποστηρίζει SSE3 μπορεί να εκτελεστεί από 10% ή 15% έως 100% γρηγορότερα σε έναν επεξεργαστή που υποστηρίζει επίσης SSE3 παρά σε έναν που δεν το κάνει.

πώς να σπειρώσετε μια βελόνα χρησιμοποιώντας ένα νήμα βελόνας

Μέχρι πρόσφατα, όλοι οι επεξεργαστές υπολογιστή λειτουργούσαν με εσωτερικές διαδρομές δεδομένων 32-bit. Το 2004, η AMD εισήγαγε Υποστήριξη 64-bit με τους επεξεργαστές Athlon 64 τους. Επισήμως, η AMD καλεί αυτήν τη δυνατότητα x86-64 , αλλά οι περισσότεροι το αποκαλούν AMD64 . Κρίσιμα, οι επεξεργαστές AMD64 είναι συμβατοί με λογισμικό 32-bit και χρησιμοποιούν το λογισμικό τόσο αποτελεσματικά όσο εκτελούν λογισμικό 64-bit. Η Intel, η οποία υπερασπίστηκε τη δική της αρχιτεκτονική 64-bit, η οποία είχε περιορισμένη μόνο συμβατότητα 32-bit, αναγκάστηκε να παρουσιάσει τη δική της έκδοση x86-64, την οποία καλεί EM64T (Τεχνολογία εκτεταμένης μνήμης 64-bit) . Προς το παρόν, η υποστήριξη 64-bit είναι ασήμαντη για τους περισσότερους ανθρώπους. Η Microsoft προσφέρει μια έκδοση 64-bit των Windows XP και οι περισσότερες διανομές Linux υποστηρίζουν επεξεργαστές 64-bit, αλλά έως ότου οι εφαρμογές 64-bit γίνουν πιο συνηθισμένες, υπάρχει λίγο πραγματικό όφελος από την εκτέλεση ενός επεξεργαστή 64-bit σε έναν επιτραπέζιο υπολογιστή. Αυτό μπορεί να αλλάξει όταν η Microsoft (τελικά) αποστέλλει τα Windows Vista, η οποία θα εκμεταλλευτεί την υποστήριξη 64-bit και είναι πιθανό να δημιουργήσει πολλές εφαρμογές 64-bit.

Με το Athlon 64, η AMD παρουσίασε το NX (Χωρίς eXecute) τεχνολογία, και η Intel ακολούθησε σύντομα με αυτήν XDB (eXecute Disable Bit) τεχνολογία. Τα NX και XDB εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, επιτρέποντας στον επεξεργαστή να καθορίσει ποιες περιοχές διευθύνσεων μνήμης είναι εκτελέσιμες και ποιες δεν είναι εκτελέσιμες. Εάν ο κώδικας, όπως μια εκμετάλλευση buffer-over-run, επιχειρήσει να εκτελεστεί σε μη εκτελέσιμο χώρο μνήμης, ο επεξεργαστής επιστρέφει σφάλμα στο λειτουργικό σύστημα. Τα NX και XDB έχουν μεγάλες δυνατότητες να μειώσουν τις ζημιές που προκαλούνται από ιούς, worms, Trojans και παρόμοια exploits, αλλά απαιτούν ένα λειτουργικό σύστημα που υποστηρίζει προστατευμένη εκτέλεση, όπως τα Windows XP με το Service Pack 2.

Η AMD και η Intel προσφέρουν τεχνολογία μείωσης ισχύος σε ορισμένα από τα μοντέλα επεξεργαστών τους. Και στις δύο περιπτώσεις, η τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε φορητούς επεξεργαστές έχει μετεγκατασταθεί σε επιτραπέζιους επεξεργαστές, των οποίων η κατανάλωση ενέργειας και η παραγωγή θερμότητας έχουν γίνει προβληματικές. Ουσιαστικά, αυτές οι τεχνολογίες λειτουργούν μειώνοντας την ταχύτητα του επεξεργαστή (και συνεπώς την κατανάλωση ενέργειας και την παραγωγή θερμότητας) όταν ο επεξεργαστής είναι αδρανής ή ελαφρώς φορτωμένος. Η Intel αναφέρεται στην τεχνολογία μείωσης ισχύος ως EIST (Βελτιωμένη τεχνολογία ταχύτητας Intel) . Η έκδοση AMD καλείται Cool'n'Quiet . Και οι δύο μπορούν να κάνουν μικρές αλλά χρήσιμες μειώσεις στην κατανάλωση ενέργειας, στην παραγωγή θερμότητας και στο επίπεδο θορύβου του συστήματος.

Μέχρι το 2005, η AMD και η Intel έφτασαν και οι δύο στα πρακτικά όρια του τι ήταν δυνατό με έναν μόνο πυρήνα επεξεργαστή. Η προφανής λύση ήταν να βάλετε δύο πυρήνες επεξεργαστή σε ένα πακέτο επεξεργαστή. Και πάλι, η AMD πρωτοστάτησε με το κομψό της Athlon 64 X2 επεξεργαστές σειράς, οι οποίοι διαθέτουν δύο σφιχτά ενσωματωμένους πυρήνες Athlon 64 σε ένα τσιπ. Για άλλη μια φορά αναγκάστηκε να παίξει catch-up, η Intel έριξε τα δόντια της και χτύπησε μαζί έναν επεξεργαστή διπλού πυρήνα που καλεί Pentium Δ . Η κατασκευασμένη λύση AMD έχει πολλά οφέλη, όπως υψηλή απόδοση και συμβατότητα με σχεδόν οποιαδήποτε παλαιότερη μητρική πλακέτα Socket 939. Η λύση slapdash Intel, η οποία βασικά ισοδυναμούσε με την προσκόλληση δύο πυρήνων Pentium 4 σε ένα τσιπ χωρίς να τα ενσωματώσει, είχε ως αποτέλεσμα δύο συμβιβασμούς. Πρώτον, οι επεξεργαστές διπλού πυρήνα της Intel δεν είναι συμβατοί με προηγούμενες μητρικές κάρτες, και επομένως απαιτούν ένα νέο chipset και μια νέα σειρά μητρικών. Δεύτερον, επειδή η Intel λίγο πολύ απλώς κολλήσει δύο από τους υπάρχοντες πυρήνες σε ένα πακέτο επεξεργαστή, η κατανάλωση ενέργειας και η παραγωγή θερμότητας είναι εξαιρετικά υψηλή, πράγμα που σημαίνει ότι η Intel έπρεπε να μειώσει την ταχύτητα ρολογιού των επεξεργαστών Pentium D σε σχέση με τον ταχύτερο Pentium μονοπύρηνου 4 μοντέλα.

Τούτου λεχθέντος, το Athlon 64 X2 δεν είναι σε καμία περίπτωση νικητής, γιατί η Intel ήταν αρκετά έξυπνη για να τιμήσει το Pentium D ελκυστικά. Οι λιγότερο ακριβοί επεξεργαστές Athlon X2 πωλούν για περισσότερο από διπλάσιο από τους φθηνότερους επεξεργαστές Pentium D. Αν και οι τιμές θα μειωθούν αναμφίβολα, δεν περιμένουμε να αλλάξει πολύ η διαφορά τιμολόγησης. Η Intel έχει πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, ενώ η AMD είναι αρκετά περιορισμένη στην ικανότητά της να κατασκευάζει επεξεργαστές, οπότε είναι πιθανό ότι οι επεξεργαστές διπλού πυρήνα AMD θα έχουν εξαιρετική τιμή για το προβλέψιμο μέλλον. Δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι οι επεξεργαστές διπλού πυρήνα δεν είναι μια λογική επιλογή αναβάθμισης για τους περισσότερους ανθρώπους. Οι επεξεργαστές διπλού πυρήνα της Intel έχουν λογικές τιμές, αλλά απαιτούν αντικατάσταση μητρικής πλακέτας. Οι επεξεργαστές διπλού πυρήνα AMD μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια υπάρχουσα μητρική πλακέτα Socket 939, αλλά οι ίδιοι οι επεξεργαστές είναι πολύ ακριβοί για να είναι βιώσιμοι υποψήφιοι για τους περισσότερους αναβαθμιστές.

Ο επιτραπέζιος υπολογιστής hp δεν θα ενεργοποιηθεί

'''HYPER-THREADING VERSUS DUAL CORE''' Some Intel processors support ''Hyper-Threading Technology (HTT)'', which allows those processors to execute two program threads simultaneously. Programs that are designed to use HTT may run 10% to 30% faster on an HTT-enabled processor than on a similar non-HTT model. (It's also true that some programs run slower with HTT enabled than with it disabled.) Don't confuse HTT with dual core. An HTT processor has one core that can sometimes run multiple threads a dual-core processor has two cores, which can always run multiple threads.

ο πυρήνας επεξεργαστή ορίζει τη βασική αρχιτεκτονική του επεξεργαστή. Ένας επεξεργαστής που πωλείται με συγκεκριμένο όνομα μπορεί να χρησιμοποιεί οποιονδήποτε από πολλούς πυρήνες. Για παράδειγμα, οι πρώτοι επεξεργαστές Intel Pentium 4 χρησιμοποίησαν το Πυρήνας Willamette . Αργότερα οι εκδόσεις Pentium 4 έχουν χρησιμοποιήσει το Πυρήνας Northwood, πυρήνας Prescott, πυρήνας Gallatin, πυρήνας Prestonia , και Πρέσο Prescott 2M . Ομοίως, διάφορα μοντέλα Athlon 64 έχουν παραχθεί χρησιμοποιώντας το Clawhammer core, Sledgehammer core, Newcastle core, Winchester core, Venice core, San Diego core, Manchester core , και Πυρήνας του Τολέδο .

Η χρήση ενός βασικού ονόματος είναι ένας βολικός σύντομος τρόπος για να καθορίσετε σύντομα πολλά χαρακτηριστικά επεξεργαστή. Για παράδειγμα, ο πυρήνας Clawhammer χρησιμοποιεί τη διαδικασία 130 nm, 1.024 KB L2 cache και υποστηρίζει τις δυνατότητες NX και X86-64, αλλά όχι SSE3 ή λειτουργία διπλού πυρήνα. Αντίθετα, ο πυρήνας του Μάντσεστερ χρησιμοποιεί τη διαδικασία 90 nm, μια προσωρινή μνήμη L12 512 KB και υποστηρίζει τις λειτουργίες SSE3, X86-64, NX και dual-core.

Μπορείτε να σκεφτείτε το βασικό όνομα του επεξεργαστή ως παρόμοιο με έναν σημαντικό αριθμό έκδοσης ενός προγράμματος λογισμικού. Ακριβώς όπως οι εταιρείες λογισμικού κυκλοφορούν συχνά δευτερεύουσες ενημερώσεις χωρίς να αλλάζουν τον κύριο αριθμό έκδοσης, η AMD και η Intel κάνουν συχνά μικρές ενημερώσεις στους πυρήνες τους χωρίς να αλλάζουν το βασικό όνομα. Αυτές οι μικρές αλλαγές ονομάζονται πυρήνες . Είναι σημαντικό να κατανοήσετε τα βασικά των βασικών ονομάτων, επειδή ο πυρήνας που χρησιμοποιεί ένας επεξεργαστής μπορεί να καθορίσει τη συμβατότητά του με τη μητρική σας πλακέτα. Τα στέπες είναι συνήθως λιγότερο σημαντικά, αν και αξίζει επίσης να προσέξετε. Για παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος πυρήνας μπορεί να είναι διαθέσιμος στα βήματα Β2 και C0. Το μεταγενέστερο βήμα C0 μπορεί να έχει διορθώσεις σφαλμάτων, να λειτουργεί πιο δροσερά ή να παρέχει άλλα οφέλη σε σχέση με το προηγούμενο βήμα. Το core stepping είναι επίσης κρίσιμο εάν εγκαταστήσετε έναν δεύτερο επεξεργαστή σε μια μητρική πλακέτα διπλού επεξεργαστή. (Δηλαδή, μια μητρική πλακέτα με δύο υποδοχές επεξεργαστή, σε αντίθεση με έναν επεξεργαστή διπλού πυρήνα σε μια μητρική πλακέτα μίας υποδοχής.) Ποτέ, ποτέ, μην αναμειγνύετε πυρήνες ή βήματα σε μια μητρική πλακέτα διπλού επεξεργαστή με αυτόν τον τρόπο βρίσκεται τρέλα (ή ίσως απλώς καταστροφή).

Περισσότερα για τους επεξεργαστές υπολογιστών